Είχε μέρες να κοιμηθεί, ένα βάρος του πλάκωνε την ψυχή.
Μαζεύτηκαν βλέπεις πολλά τα τελευταία χρόνια, μνημόνια, κρίση, capital controls, κορονοιός και τώρα η καραντίνα.
Ζήτημα ήταν να είχε κοιμηθεί σκάρτες 2 ώρες, όταν ξύπνησε ιδρωμένος και τρομαγμένος.
Σαν κάτι να τον έπνιγε, να του ρούφαγε τη ζωή.
Σηκώθηκε από το κρεβάτι και κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτη, τρόμαξε να τον αναγνωρίσει…
Ήταν κάποιος άλλος, δεν τον ήξερε ή απλώς έτσι ήθελε να πιστεύει.
Έκανε ένα γρήγορο ντους και ντύθηκε όσο πιο σιγά μπορούσε για να μην ξυπνήσει κανέναν…
Ήπιε μονορούφι ένα σκέτο καφέ και κατέβηκε να πάρει το αμάξι του, είχε μόλις ξημερώσει.
Όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν εκεί…
Βγήκε στην εθνική οδό, με ένα μόνο στόχο να φτάσει εκεί…
Παρέα του στο αμάξι, ακούσματα από εκείνον τον τόπο…
Τα χιλιόμετρα έφευγαν χωρίς να το καταλαβαίνει.
Το σώμα του ήταν εκεί στο αμάξι, η ψυχή του όμως ήταν κάπου αλλού και τον περίμενε.
Μέσα του σιγόβραζε ένας μεγάλος καημός… Στο κεφάλι του μόνο ένας στίχος έπαιζε σε επανάληψη, τι κακό έκανα ο καημένος;
Είχε οδηγήσει χωρίς να το καταλάβει σχεδόν 6 ώρες σερί όταν έφτασε εκεί..
Βγήκε από το αμάξι, είχε επιτέλους φτάσει εκεί…
Ανέβηκε στο αγαπημένο ύψωμά του, κοντοστάθηκε για λίγα λεπτά όταν ξαφνικά έβγαλε μια τρομακτική και άναρθρη κραυγή!
Απόκοσμη, έκοψε στη μέση την απόλυτη ηρεμία που κυριαρχούσε, τρόμαξε όλη η φύση και με τον αντίλαλο των βουνών ταξίδεψε όσο πιο μακριά μπορούσε.
Ήταν λες και έφυγε από πάνω του όλο αυτό το βάρος, όλα τα παράπονα και ο καημός που κουβαλούσε…
Κι ύστερα έκλαψε και έκλαψε, μέχρι που γαλήνευσε εντελώς…
Καθάρισε τα δάκρυα από τα μάτια του και έριξε το βλέμμα του στα βουνά της περιοχής.
Ο δροσερός αέρας της περιοχής, έμοιαζε κάτι να του ψιθυρίζει, να τον συμβουλεύει με λόγια στοργικά, λόγια πατρικά…
Πήρε μια τελευταία βαθιά ανάσα, μπήκε στο αμάξι και γύρισε απευθείας στο σπίτι του…
Η Άπειρος Χώρα είχε κάνει το θαύμα της…και αυτός ήταν πλέον ελεύθερος…
Τι κακό έκανα ο καημένος;
Κλαρίνο: Μάκης Μποροδήμος
Τραγούδι: Γιώργος Χαληγιάννης
Comments