Έχετε παρατηρήσει και εσείς την ευκολία με την οποία ο Έλληνας χρησιμοποιεί το ρήμα ξεχνάω/ξεχνώ;
Στις περισσότερες των περιπτώσεων δε με έντονο στόμφο είτε πρόκειται για προφορικό είτε για γραπτό λόγο.
Όταν ήμουν μικρός και πηγαίναμε με τους γονείς μου στην Εύβοια, δεν υπήρχε η νέα γέφυρα και πολλές φορές όταν η παλιά γέφυρα σηκωνόταν και έκοβε την πρόσβαση στο νησί, υπήρχε τεράστια ουρά στον παλιό δρόμο που οδηγούσε προς Χαλκίδα.
Εκεί έστεκε μια πινακίδα που έγραφε πως η νομαρχία Εύβοιας δεν ξεχνά την Κύπρο, μου είχε κάνει εντύπωση το μεγάλο “Δεν Ξεχνώ” δίπλα στο σχέδιο της διχοτομημένης Κύπρου και είχα ρωτήσει θυμάμαι τι δεν πρέπει να ξεχάσουμε, ε κάπως έτσι έμαθα την ιστορία για τη διχοτόμηση του νησιού.
Μετά όταν άρχισα να πηγαίνω γήπεδο μου είχε κάνει εντύπωση που είχα δει γραμμένο σε τοίχους το σύνθημα “Η Θύρα 7 δεν ξεχνά”.
Μετά μεγαλώνοντας έμαθα και το κλασσικό τσιτάτο ο λαός δεν ξεχνά τη σημαίνει δεξιά.
Γενικά ο λαός μας θέλει με κάθε τρόπο να δείξει πως δεν ξεχνά βρε παιδί μου.
Για αυτό χρησιμοποιεί το ρήμα αυτό σε πλακάτ/πανό, το φωνάζει και ενίοτε όταν το γράφει ακολουθούν και πολλά θαυμαστικά.
Στην πραγματικότητα όμως ξεχνάει και ξεχνάει πάρα πολύ εύκολα.
Όσο πιο πολύ το φωνάζει, τόσο πιο εύκολα ξεχνάει.
Χρησιμοποιεί το ρήμα με τόσο έντονο τρόπο, κυρίως για να κρύψει την αδυναμία του να ξεχνάει.
Ίσως όμως έτσι να είναι η φύση μας, να ξεχνάμε για να προχωράμε στη ζωή.
Να συγχωρούμε δε λέω αλλά να μην ξεχνάμε.
Αρκετοί υποστηρίζουν πως κάποιες φορές πρέπει να ξεχάσεις για το γενικό καλό, για να προχωρήσει η κοινωνία.
Προσωπικά προσπαθώ να μην ξεχνάω ακόμη και αν πολλές φορές έχω βρεθεί σε καταστάσεις που μου λένε ξέχνα το για να προχωρήσουμε, το ομολογώ πως δε μπορώ πάντοτε.
Αρνούμαι να ξεχάσω γιατί αυτή η ευκολία να ξεχνάμε, επιτρέπει σε κάποιους να μας εκμεταλλευτούν, να μας πληγώσουν και να ζουν εις βάρος μας.
Ειδικά στη χώρα μας, “ξεχάσαμε” τα του εμφυλίου, “ξεχάσαμε” τα της Χούντας, ¨ξεχάσαμε¨τα του 80’ και όπως πάμε θα “ξεχάσουμε” και όσα έχουν γίνει μετά το 2010 στη χώρα.
Συγνώμη αλλά δε θέλω να ξεχάσω, ειδικά τα όσα έχουν συμβεί από το καλοκαίρι του 2015 έως σήμερα.
Το κακό που έχει κάνει η σημερινή κυβέρνηση στον τόπο και στο έθνος, δεν πρέπει να ξεχαστεί.
Αφορμή για το μικρό αυτό σεντόνι, τα αποσπάσματα από το βιβλίου του Βαρουφάκη που δημοσιεύτηκαν σε σημερινές εφημερίδες.
Όχι πως τον θεωρώ αξιόπιστο, μη σου πω δε πως αν δεν υπάρχουν ακράδαντα στοιχεία δε πιστεύω και σχεδόν τίποτα από όσα αναφέρει.
Αλλά τα γεγονότα και τις πράξεις που έχουν συμβεί και πως αυτές έχουν επηρεάσει τη δικιά μου καθημερινότητα και τη χώρα μας τις ξέρω από πρώτο χέρι και δεν τις ξεχνάω.
Τις έχω βιώσει στο πετσί μου όπως και το σύνολο της κοινωνίας μας.
Προχωράω όμως στη ζωή μου και πραγματικά δεν ξεχνώ.
Και δεν ξεχνώ κυρίως την αφέλεια κάποιων συμπολιτών μας που ενώ η χώρα πήγαινε στα βράχια, χόρευαν και λοιδορούσαν όσους πραγματικά αγωνιούσαν. Αυτό με έχει πληγώσει βαθύτατα και όσο και αν θέλω να το ξεχάσω, δε μπορώ. Είναι και αυτό το άτιμο το ιστορικό του Facebook που μου θυμίζει αναρτήσεις διετίας και με κάνει να θέλω να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο με αυτά που γράφτηκαν και ακούστηκαν το καλοκαίρι του 2015.
Να τα θυμόμαστε για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να χτίσουμε μια καλύτερη κοινωνία, γιατί αν τα ξεχάσουμε δε θα βγούμε πότε στο ξέφωτο…
Υ.Γ Κρίμα που δε χρησιμοποιούμε περισσότερο το ρήμα λησμονώ
Comments